Adoptie-update

Het is al weer een tijdje geleden dat we een update erover hadden.
Inmiddels zijn we een stukje verder. Nog niet in de procedure hoor, maar wel in de tijd.
Bij de raad is inmiddels de medische verklaring van Ron binnen gekomen. Dat had nog enige voeten in de aarde. Zijn eigen arts is met zwangerschapsverlof. De vervanger kent Ron niet, en zag in het dossier dat Ron al ruim een jaar niet meer op een afspraak is geweest. Dat is alleen maar positief zou je zeggen, want dat betekent dat Ron dus nergens last van heeft gehad en daar zijn we alleen maar heel erg blij mee. De vervanger vond eigenlijk dat hij Ron wel moest zien, maar gelukkig een telefoontje met Ron zijn eigen arts loste het op, en heeft hij een pracht van een verklaring geschreven, die overigs ook nog eens helemaal waar is. Heerlijk gevoel is dat.

We zijn deze procedure ingestapt met de afspraak naar elkaar toe dat we alles helemaal eerlijk zouden doen. Ondanks dat dat voor ons betekend dat we keuzes anders moeten maken dan die we eigenlijk zouden willen maken. We kunnen bevoorbeeld daardoor niet voor China gaan. Maar het gevoel wat het geeft als je zoals nu te horen krijgt, dat je natuurtalenten bent, dat ze het helemaal ziet zitten om een ouder kindje bij ons te plaatsen, dat ze zeker weet dat we er erg goed over nagedacht hebben en dat we Quinten er goed bij betrekken en dat ze dat ook vol vertrouwen tegemoed ziet, hoef ik jullie niet uit te leggen.

We wachten nu op een telefoontje van onze raadsmedewerkster. Zij is nu het rapport aan het schrijven. Dan hebben we nog 1 inleesgesprek en als het rapport goed is, dan stuurt ze het op naar het ministerie van Justitie en die geven ons dan onze beginseltoestemming.

Dan is eindelijk (we zijn begonnen in april 2005) het nederlandse deel van onze adoptie procedure afgesloten. Dan zal ons rapport naar de vergunninghouder Kind en Toekomst gaan, waar we hopen op intake te mogen voor een kindje van 36-54 maanden uit Nigeria.
Inmiddels staan we nu voor de volle 100% achter onze stap voor Nigeria. Het was even zoeken nadat we noodgedwongen moesten switchen van China. Inmiddels zit Nigeria in ons hart en gaan we er helemaal voor. We hebben nog wel enige reserve want op het moment veranderd er steeds zo veel in adoptieland, dat we echt hopen dat er niets veranderd en we dan weer noodgedwongen weer moeten wisselen van landenkeuze.
Het is nog te vroeg om te plannen maar stiekem hopen we toch wel dat we in 2008 in Nigeria zitten. Het kan zo maar ook 2009 worden dus we rekenen nergens op.
Nu we verhuisd zijn en we ook een echte kamer voor ons prinsesje hebben, begint het steeds meer te kriebelen en concreter te worden. Maar stap voor stap komen we ook in Nigeria en dichterbij onze dochter/zoon en brusje voor Quinten.