druk, fijn en moeilijk

De titel bevat het wel allemaal.
Het is druk in huis (ondanks dat ik niet meer werk, wat voelt dat raar) maar ook heel fijn, omdat nu alles weer een beetje terug op de pootjes komt. En moeilijk zijn er ook weer een aantal dingen. Maar daar kom ik nog wel op terug. Het is niets ernstigs. Meer een les voor mijzelf.

Gisteren mocht hij tracteren. De traditie is dat hij mag zeggen wat hij wil tracteren. Hij kiest. Het is tenslotte zijn tractatie. Deze keer wilde hij cakejes. Dat was nog best een pittige opgave daar Quinten geen eieren mag. Maar ik heb een lekker recept gevonden met als rijsmiddel onder andere Fanta. De cakejes waren zeer lekker en we vragen ons af of het ook met cassis, of 7- up of misschien wel cola zou kunnen. We gaan het zeker proberen. Ik had alle cakejes (60 stuks) in een platte mand gedaan en daar in het midden stond een grote vaas waarin 23 potloden stonden. Deze mochten de kinderen uit de klas en de 2 juffen ook pakken. Voor het eerst trouwens een zogenaamde snoep tractatie. Tot nu toe had ik altijd gezonde dingen. Ach voor alles een eerste keer en het was ook wel heel erg leuk om me zo uit te kunnen leven op deze cakjes. Ze zijn wel heel erg schattig geworden zo. Ik heb trouwens wel wat nieuws geleerd. Er bestaat tegenwoordig ook prinsessen glazuur.. Wist ik veel, ik ben een jongens mama ;)

Inmiddels zijn alle cakejes op. Niet door mij hoor, er kwamen er maar 4 terug van school, en die zijn op het schoolplein nog gegeten bij het ophalen. Zo scheelt ook weer snoepen voor mij.

Nu de zomer ook echt over lijkt, ben ik maar eens begonnen met de herfsttafels. Nog niet heel uitbundig hoor, maar zo langzamerhand begint het toch wel te kleuren. Even heb ik gedacht met de naderende verhuizing op stapel, ik ruim alle tafels op en pak lekker alvast alles in. Maar ik kan het toch niet. Het maakt het zo gezellig en het hoort zo bij ons. De seizoenstafels, de spreuken, de verhalen het is inmiddels zo eigen en eigenlijk was dat al vanaf het moment dat we het in ons leven toelieten. Onze gedachten, gevoelens en ideeen over het leven kregen een naam.

Maar goed dit is echt stof voor een heel ander logje en niet voor hier en nu. Hier is het nu tijd voor de foto's. We hebben 3 plekken in huis met een seizoens plek. De eerste is de salon tafel. Daarin vind je seizoensdingen en kleuren. Dus nu liggen er dennenappels die we afgelopen zondag bij de stoere stuiver tocht gevonden hebben, een pijlpunt van de vakantie in Frankrijk en hazelnootjes van de rondjes met de honden (lopen regelmatig langs een hazelnootboom)

Ook op Quinten's kamer is een tafeltje/plekje/ plankje. Hij heeft er lang om gezeurd en gevraagd. Hij zou zelf de popjes wel maken en bij elkaar zoeken. Ook daar is inmiddels de herfst binnen gekomen. Je snapt dat deze mama bere trots is op haar grote kleine man. Hij loopt zo overduidelijk zijn eigen pad in dit leven en wat anderen er ook van mogen zeggen, dit is zijn pad en daar is hij trots op! en zijn mama en papa ook en we begeleiden hem graag hierbij. Het gekke is ook dat het altijd goed is. Hij wordt niet gepest, en wordt veel gevraagd, heeft een hoop vriendjes en is vooral zichzelf. Maar goed, ga ik weer. Weer een heel ander topic voor een heel ander blogje. Nu gaat het over de tafels.. Het zal de herfst en St Michael zijn.

En dit is de grote kast in de kamer. Boven in is moeder aarde met haar kindertjes. Ze zijn alvast bezig hun plekje op te ruimen. Daaronder is het leven rond de boom weer druk bezig. Deze stronk komt uit Frankrijk Heeft best wel iets voor ons. Duurde bijna een jaar voordat hij zo beestvrij was dat hij in de kast kon.
Daaronder vind je de na-zomer. Het oogsten en maaien. Op de onderste plank vind je St Michael en de draak. 29 september is het weer Michael en inmiddels worden er her en der weer vele draken verslagen. Het is gek, als je met deze jaarfeesten leeft, begrijp je steeds beter bepaalde periodes en bij behorend gedrag. Het klopt echt zeg maar. De tafel staat er, we gaan ons voorbereiden op de herfst...

Nu nog het moeilijke stukje he. We zijn bezig met de gesprekken met de raad, en moeten daar een levensloop voor schrijven. Ik merk wel dat ik het moeilijk vind (daar is die! ) dat 1 persoon over ons als ouders gaat oordelen. Zij gaat bepalen of wij geschikt zijn als adoptie-ouders. Ze vertelde wel dat we zowiezo geschikt waren als ouders van een biologisch kind en dat we die 2 dingen dus los moesten zien. Een adoptiekind vraagt andere vaardigheden van ouders. Dat vind ik nog wel moeilijk, want we houden straks net zo veel van de een als van de ander.. zonder onderscheid, alleen nu moeten wij dat onderscheid wel maken. Pittig hoor. We leren wel een hoop over onszelf zo en dat alleen al is positief. We komen er wel door. Hebben nog geen reden om anders te denken en blijven dus vreselijk positief...