maandag 10 september 2007

pittig weekendje

Het was een pittig weekend.
De kruik en de kop thee zijn stille getuigen van de afgelopen 3 dagen.
Het begon eigenlijk donderdag al. Toen haalde ik Quinten uit school met een astma aanval. Het klonk niet goed, en hij klaagde over pijn op zijn borst. Logische volgende stap, we bellen de dokter. Daar konden we vrijdag ochtend vroeg terecht. Inderdaad een astma aanval, dus Quinten zit weer aan de sprays. De eerste tijd prefentief, daarna bij een aanval. Ook heeft ze even naar zijn hart geluisterd en ons doorverwezen naar het kinder cardio centrum. Daar hebben we donderdag nu een afspraak. De informatie is summier erover, maar in tegenstelling tot het feit dat ik er misschien niet meer over wil vertellen is het in dit geval ook niet mogelijk. We weten namelijk ook niet meer. Ze heeft niet verteld wat ze gehoord heeft, en met een ongeruste Quinten naast me durfde ik ook niet door te vragen. Donderdag maken ze een hartfilmpje en een echo. Dan horen we meer.
Daarna is hij naar school gegaan, hij had het nog wel benauwd maar de spray hielp goed.
Je zou zeggen, alles klaar voor een rustig weekend. Maar nee hoor, fout, noppes nada.

Diezelfde avond hebben we namelijk als 2 ongeruste ouders onze zoon meegegeven met zijn eerste echte kamp. De waterpolo hielt zijn jaarlijkse zwemkamp. Dit jaar was het thema Disney.
Quinten keek er al weken naar uit en het was zijn grootste angst bij de dokter. Dat hij niet zou mogen. Gelukkig mocht hij van de dokter en dus ook van ons. Wel een hele waslijst meegegeven aan dingen waar ze op moesten letten, en toch met goed vertrouwen meegegeven. Het zou vast goed gaan.
Dat is het ook gegaan. Hij heeft een heerlijk weekend gehad, veel keten, tot heel erg laat op (3 uur en 5 uur) en veel stoere dingen gedaan. Het spannenste was de spooktocht, maar die kon je best hebben als je de leiding maar een hand gaf :). Er is veel fikkie gestookt en gezwommen in een ijskoud vennetje. Hij kwam moe en vies thuis. Alle klachten hebben we gehoord, maar hij wil volgend jaar weer en het liefst duurde het weekend een hele week. Kortom precies zoals een echt kamp hoort te zijn.

Wij hebben onze tijd ook goed besteed. Zaterdag werd onverwacht een dag van familie bezoekjes. Ook zijn we naar Branbant geweest om dozen op te halen voor de aanstaande verhuizing. Het waren er helaas veel minder dan gedacht, dus als iemand nog dozen over heeft en ze staan in de weg... wij zitten er op te wachten!
Zondag hebben we de hele dag achter de pc gezeten. De levenslopen voor de raadsonderzoeken moesten geschreven worden (mede aspirant adoptie ouders weten hoe moeilijk dat is)
Aan de hand van een puntenlijst moest je een verslag van je leven schrijven, en vooral hoe je daar dan uit gekomen bent. Het was heel pittig maar we zijn eruit gekomen en we hopen dat we 2 goede levenslopen op papier hebben gezet en ook naar haar toegemaild hebben.Voor nu kunnen we niet veel meer doen dan wachten tot volgende week. Dan hebben we ons 2 de gesprek.

Geen opmerkingen: